آوای فاخته

بعد از سپیده دم بود که خسته و درمانده از پشت شیشه به بدن نیمه جان و در حال کمای هومن نگاه می کردم که صدای دکتر حسینی مرا به خود آورد .
برای ویزیت دوباره هومن آمده بود از او سوال کردم که آیا روزنه امیدی باز شده که دکتر با تاسف سر تکان داد و نظرش این بود که نه امروز و نه هیچ روز دیگر برای هومن نمی شود کاری کرد .